Cebimde kendi hikayemi anlatacak kelimeler vardı… Yüreğimde de, toprağa karşı tarifsiz bir özen… Kendi renklerim vardı içimde. Ama en çok bana “mor” huzur verirdi. ‘Mor’du bana yön gösteren ve hayata dokunan yanım. Tıpkı mor gibi içimde kopan fırtınalar, bana kendi doğama, toprağıma dönüşün yolunu gösterdi.
Kendimden ne zaman kaçmak istesem, gözümü kapar, toprakla bir bütün olurdum. Toprakta yeni hikayeler bitmeliydi tıpkı bitkinin bitmesi gibi…
Bazen rüyalar bana yol gösterirdi. O “ağaç” kendi özüme götürmüştü beni. Dimdik duruyordu karşımda koşarak sarıldım, tıpkı özlemle, hasretle babama sarılır gibi.
Kışı da severim, yazı da… Hangi güneşin etrafında dönüyordum kollarımı açarak? Kış güneşinin bana verdiği sıcaklıkla kendi şölenimi mi yaşıyordum? Yoksa yaz güneşinin içime dolan serseriliği bana kılavuz mu oluyordu? Ama şuna eminim kış güneşi ile birlikte kendimi kapatıyordum, güç toplamak için tıpkı LAVANTA GİBİ…
Tüm sevdiğim şeylerin, özenli simgesiydi lavanta… Baba toprağının kokusu gibi gelirdi bana, evlat aşkının bitkisi gibi ama en çok da hayat gayesinin çabası olarak görürdüm. Lavantalar uykudaydı, onlar güç topluyordu kış güneşinin altında tıpkı benim gibi. Onların uyanışlarıyla ben de kendime varacaktım, özüme…
O zeytin ağacının altında kendime verdiğim söz de, çocukluğumun geçtiği topraklar da, babamın rüyalarımda bana ışık olması da, iyi ki dediğim dostlarımın beni desteklemesi de, hayat diye gördüğüm evladımın gözündeki pırıltı da, en büyük destekçim beni ‘yücel’ten dayanağım da; işte benim hikayemde bir araya geldiler. Lavantanın ruhu hikayeme can verdi. Doğadan geleni insana vermek ise benim için amaç oldu.
N’LAVA… Kendi gerçekliğim. Tıpkı “Naki” gibi saf temiz…
Siz de kendi gerçekliğinizi benim hikayemle N’LAVA’da keşfetmeye hazırsanız, buyurun doğadan gelen dengeleyici, iyilik verici ve Eski Mısır’dan günümüze kadar uzanan bu hikayeye dahil olun.
Kadim dinlere kadar inen mitolojik lavanta çiçeği hikayesinde, dağların ve ormanların tanrıçası Artemis’in doğumundan, onun kutsal bitkisi olan lavantanın hikayelerle dolu gizemini keşfedin.
Lavanta doğanın insanlara sunduğu en kıymetli armağanıdır. Ne demiş eskiler “Uçucu yağlar bitkilerin ruhudur.”
NLAVA’DA BİZİM TOPRAKLARIMIZDA YETİŞEN LAVANTALARIN ŞİFALI RUHU, DOĞANIN SİZLERE ARMAĞANIDIR.
